Halı dokumacılığı bundan yıllar önce hem ülkemiz için hem de ilimiz için önemli bir kazanç kaynağı idi. O tarihlerde henüz makine halısı üreten kurumlar yoktu. O nedenle Türkiye’nin hemen her yöresinde el dokuması, el emeği ürünü olan halılar üretilir ve piyasaya sürülürdü. Bu halılarda çeşitli figürler yer alırdı. Bu figürlerin her birinin ayrı bir anlamı vardı. Yani sadece el emeği değil insan beyninin emeği de bu halılardan kendisini gösterirdi.
El dokuması halıcılığın önemli merkezlerden birisi de ilimiz Niğde idi. O tarihlerde Niğde bu yönü itibarı ile bütün Türkiye’de tanınır ve bilinirdi. O nedenle de piyasası çok hareketli ve bereketli idi. Niğde’de bu piyasanın önemli isimleri yıllarca bu işi yaptılar ve hemen hemen ilimizin her evine çok kaliteli halılar sererek unutulmaz hatıralar bıraktılar. Aradan onlarca yıl geçmiş olmasına rağmen bu halılar halen eski Niğde evlerinde varlıklarını sürdürmeye devam ediyorlar.
Bu piyasanın Niğde’de öne gelen isimleri halıcı Bülent ÇETİN’in babası Muharrem ÇETİN, Kahraman YİĞİT, Hakkı ERYİĞİT, Süleyman ÇİÇEK ve Nevzat BALCI’yı hemen sayabiliriz. Bu satırların yazarı yaşından dolayı adı geçen bu halıcı esnafını çok yakından tanımak fırsatını bulmuştur. Hemen hemen hemşerilerimizin tamamı o devrin piyasasında adlarını saymaya çalıştığımız bu esnafları yakından bilir ve tanırlardı. Şuanda adları unutulmuş olsa bile bu gerçeği bilenler tarafından unutulmayacaktır.
Ancak makine halısı üretimi birden ülke genelini kapladıktan ve piyasaya egemen olduktan sonra el dokuması halıcılığı artık aranmaz ve bilinmez hale geldi. Bu arada elbette ilimizde Koyunlulu hemşehrilerimizin kurduğu Koyunlu halı fabrikası halen hepimizin hafızalarında tazeliğini korumaktadır. Ancak bu teşebbüs aradan geçen yıllar içerisinde yılların getirdiği tahribatı aşamamış ve ne yazık ki bitmiş, tükenmiş ve üretim hayatını sonlandırmıştır.
Bu satırların yazarı Birko’nun önünden geçerken hep bunları düşünmekte ve bunun acısını her defasında yüreğinde hissetmektedir. Ancak halıcı Bülent ÇETİN’in bana anlattıklarından anlayabildiğim kadarı ile başta babası olmak üzere adlarını saymaya çalıştığımız diğer halıcı esnafının o tarihte sattığı o güzelim el dokuması halıları eskilerinin bu bile varlıklarını koruduğu ve kendisine dönüş yaptığını öğrenmiş bulunuyorum. İşin bu gönü bile elbette sevindiricidir. Ancak el dokuması halıcılığının hem de en kalitelisinin üretiminin sağlana bilmesi için her yol denenmeli ve işin sanatsal yönü de ihmal edilmemeli ve gözden ırak tutulmamalıdır.
