Yazıma başlamadan önce şu düşüncelerimi paylaşmak isterim; uzun zamandır yazdığımız yazılarla belirli bir okuyan kitle oluşturduk. Okuyan bu kitle sadece okumakla kalmıyor, okuduğunu da anlıyor. Bu hem sevindirici hem de çok istediğimiz bir durumdu, bu nedenle tüm okuyucularımıza teşekkürü bir borç biliyorum. Bu haftaki köşemde Fransa siyaseti ile ülkemizdeki durumu şöyle bir harmanladım…
***Avrupa’nın göbeğinde, demokrasinin beşiği sayılan Fransa bugünlerde büyük bir sarsıntının içinde. Bir yanda borç batağı, öte yanda güvenoyunu kaybeden hükümetler… Parlamentoda dağınık bir tablo, sokakta öfkeli kalabalıklar… Devletin aldığı her karar, halkın hararetli itirazlarıyla karşılaşıyor. Kimi zaman yollar kapanıyor, kimi zaman meydanlarda barikatlar yükseliyor. Protestoların adı bile manidar: “Her şeyi engelle.”
Mali kriz ve alınan ağır ekonomik önlemler. Sonuç ise siyasi istikrarsızlık ve toplumsal huzursuzluk. Fransa’da bütçede yapılmak istenen milyarlarca euroluk kesinti, iki tatilin kaldırılması gibi kararlar halkı ayaklandırmaya yetti. Dün Başbakan düşürüldü, bugün yeni Başbakanın ilk gününde ülke alev aldı.
Peki, biz?
Türkiye’de de ekonomik rakamlar belki Fransa’dan çok daha ağır. Borç yükü, enflasyon, alım gücünün düşmesi… Ancak bütün bunlara rağmen Türk halkının sabrı, metaneti ve yöneticilerine olan yaklaşımı çok farklı bir yerde duruyor. Fransa’da küçük bir kesinti bile sokakları yakarken, bizde millet, tüm sıkıntılara rağmen devlete ve yöneticilerine olan inancını koruyor. İşte bu nokta, siyasilerimizin ve bürokratlarımızın üzerinde en çok düşünmesi gereken ders.
Bu millet, sabırlı olmayı bildi. Bu millet, yükün en ağırına omuz verdi. Ama şunu unutmayalım: Sabır sonsuz değildir, tevekkül sınırsız değildir. Yönetenler, kendisine bu kadar güvenen, bu kadar tahammül eden bir millete karşı minnettar olmak zorundadır. “Teşekkür ederiz” demekle kalmamalı; yanlışlardan dönüp, el ele vererek ülkeyi hak ettiği seviyeye taşımak için çalışmalıdır.
Fransa bugün çalkalanıyor çünkü devletle millet arasındaki bağ zayıfladı. Bizde hâlâ umut var çünkü millet, devletine küsmedi. Öyleyse yönetenlerin yapması gereken, halkın bu sessiz güvenini suistimal etmemek.
Ders çok açık: Halkına rağmen siyaset olmaz. Halkıyla beraber yürüyen siyaset ise daima ayakta kalır.
