Sahnede alkış yok… Kameralar dönmez… Manşetler atılmaz… Ama bir sınıfın kapısı kapandığında, dünyanın en büyük devrimi sessizce başlar. Çünkü insanı insan yapan, düşünceyi mayalayan, ufku genişleten o görünmez kahramanlar; öğretmenler, tam da oradadır.
Bir öğretmenin bakışıyla kendini bulan çocuklar vardır. Bir cümlesiyle yön değiştiren hayatlar, bir dokunuşuyla özgüven kazanan yürekler, bir sabrı ile yeniden ayağa kalkan umutlar… Kimse bilmez, kimse görmez; fakat bir milletin geleceği işte böyle şekillenir. Ne kalem sesleri duyulur dışarıdan, ne defter yapraklarının kokusu gelir; ama tarih, kaderini sınıflarda yazdırır.
Bugün 24 Kasım… Bir teşekkürle sınırlanamayacak kadar derin, bir kutlamaya sığmayacak kadar anlamlı bir gün. Çünkü öğretmenlik bir meslek değil, bir var oluş biçimidir. Maaşa değil, inanca bağlıdır. Mesaiye değil, yüreğe yaslanır. Yorulur ama yılmaz; incinir ama bırakmaz; karşılık beklemez ama nesiller boyu yaşar.
Tebeşir tozuna karışan yıllar, koridorlara sinen hatıralar, tahtada unutulan cümleler, gözlerde biriken minnet… Hepsi bu büyük mirasın parçalarıdır. Ve biz, bugün sahip olduğumuz her kelimeyi, her düşünceyi, her hayali, bir zamanlar bize inanan bir öğretmenin avuçlarına borçluyuz.
Bu vesileyle…
Sadece bilgi değil, karakter öğretenlere…
Sadece ders değil, yön verenlere…
Sadece okutan değil, uyandıranlara…
Yalnız kaldığında bile “devam” diyenlere…
Ömrünü kendinden başkalarına adayanlara…
Yüreğimizin en derin yerinden yükselen saygıyla… Başta Başöğretmen Mustafa Kemal Atatürk ve tüm öğretmenlerimizin, 24 Kasım Öğretmenler Günü kutlu olsun!
