Varlığımızı eğllemeye çalıştığımız şu hayat denen döngüde, sahte dünyaların sahte hikayelerini 'mış gibi' yaparak yaşıyor, ortaya döküyoruz.
Olmayan hikayelerimizi sosyal medyanın asosyal benliğiyle ortaya seriyor, mahrem denen insani vasfı iplemeden, ne kadar çok beğeni alırımının cenderesinde ezilip, tuz buz olduğumuzun farkına bile varamıyoruz.
Böylesine bir sanallığın ortasında şaşkın şaşkın dolanırken, tüm ağırlığı ve huşusuyla gelip; önce beynimize sonrası ruhumuza "Siz varsınız lakin varlığınızı var edeni hissettiğiniz müddetçe" dercesine giren Ramazan ayının maneviyatını, iliklerimize kadar hissedip yaşamak ise ayrı bir heyecan.
Nitekim akşam ezanını duyup duayla orucu açtığım ilk gün itibarı ile ağzımdan dökülür " Bu ramazanda biitti darısı bir dahaki ramazanı görmeye" diye hisseden benliğim.
Her güzel olanın çabuk bittiği savını destekliyor, ölümlü olup da ölümlü gibi yaşayamayan insan görünümümüz.
Sıcak bir pidenin eli yakıp o güzelim kokusuna rağmen ucundan bir parça koparamamnın verdiği manevi haz.
Yardım eline el verenin gözündeki ışıltılı inanç.
İftar vakti telaşının oluşturduğu gönül ve aile birliği.
Namaz vakitlerinin su misali akıp, oruç rehavetinin son bulduğu teravih namazının yoğunluklu hareketliliği.
Kötü kelamın, kalp kırmanın, kul hakkı bilinciyle; eline beline diline sahip olma iradesinin tecellisi.
Sahur atıştırmalarının uykuya eşlik eden ve sabah namazına uzanan mide tokluğu, akabinde de manevi açlığa çare Yaradan'ın lafzı.
Geçtim ramazan bereketinin sofra ve gönüllere olan yansımasını, bu ayın mübarekliğinde vücut bulan suç oranlarındaki bariz düşmelerin istatistiği dahi muhteşem bir tablo olarak yansıyor, gafil yaşamımıza.
Evet bu ramazanı da yarıladık, yarım kalan yaşamların bitmemişiliğyle.
Maddiyatın hüküm süremeyeceği sulak ve bereketli Ramazan denizinin bereketiyle.
Ne mutlu ki onu içtenliğiyle idrak edip yaşayana ve yaşatana...
İnsani varlığımızı zahmet olarak değil,
Rahmet haliyle eda ederek.
Hayırlı ramazanlarınız olsun diyorum..
