FATİH MEHMET ADAŞ

Tarih: 18.09.2025 06:02

Kardeşlik Yerine Düşmanlık: Aksaray-Niğde Çekişmesi Nereye Gidiyor?

Facebook Twitter Linked-in

Türkiye Ziraat Kupası maçında Niğde Belediyespor, 68 Aksarayspor’u 3-1 mağlup etti. Ancak maçın ardından sahadaki skor, tribünlere ve stadyumun duvarlarına taşındı. Aksaray’dan gelen bir grup taraftar, Niğde’nin yeni yapılan stadının tuvaletlerinde muslukları, klozetleri ve kırılabilecek her şeyi parçaladı. Bu manzara, sadece bir yenilginin öfkesiyle açıklanabilecek basit bir olay değildir; bu, yıllardır süregelen anlamsız bir çekişmenin dışavurumudur.

Tarihten Gelen Kırgınlık

Niğde ile Aksaray arasındaki rekabet, sadece futbolda değil, günlük yaşamın pek çok alanında kendini gösteriyor. Aksaray’ın, geçmişte Niğde’den ayrılarak il olmasıyla başlayan süreç, iki kenti bir kardeşlik bağından çok, bir düşmanlık psikolojisine sürükledi. Sosyal medyada dahi en ufak bir tartışmada bu gerilim kolaylıkla görülebilir. Oysa mesele sadece bir futbol maçının öfkesi değil, yılların biriktirdiği bir “sürü psikolojisi”dir.

Sporun Ruhu Nerede Kaldı?

Spor, dostluk, birlik, centilmenlik ve kardeşlik için vardır. Futbol sahaları, gençlerin enerjisini olumluya çevirecek bir alan olması gerekirken, ne yazık ki kin ve düşmanlığı körükleyen bir arenaya dönüşüyor. Tuvaletlerde kırılan musluk ve klozetler, aslında kırılan insanlığımızdır. Kaybedilen maç değil, kaybedilen vicdandır.


Aksaray’a ve Niğde’ye Çağrı

Artık şu soruyu sormanın zamanı geldi: Biz gerçekten düşman iki şehir miyiz? Aynı toprağın, aynı kültürün, aynı ekmeğin insanlarıyken neden birbirimize sırt dönüyoruz? Komşuluk, dostluk ve kardeşlik, bu toprakların en önemli değerleridir. Bu değerleri ayaklar altına almak, hem Aksaray’a hem de Niğde’ye yakışmaz.

Buradan Aksaraylı kardeşlerimize sesleniyorum: Mağlubiyet bir gün sizin, bir gün bizim olacaktır. Ama kırılan stadyumlar, yaralanan insanlar, yok edilen emekler telafi edilemez. Gelin, düşmanlığı değil, kardeşliği büyütelim. Niğde ile Aksaray arasındaki bu anlamsız çekişmeye artık bir son verelim. Çünkü unutmayalım: Biz aynı toprağın çocuklarıyız. Aynı türküyü söylüyor, aynı sofrada ekmeği paylaşıyoruz. Düşmanlık bize değil, ancak bizi bölmek isteyenlere hizmet eder.


 


Orjinal Köşe Yazısına Git
— KÖŞE YAZISI SONU —